ၫိုျပာျပာ လတာျပင့္ ေျခရင္း။
လႈိင္းတက္ရ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ။
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ။
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမ အေတြး။
အုန္းလက္ေၾကြ သူနံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါ အလွ။
တစ္လံကြာ လႈိင္းအေၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက ဘဲတြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ၊ ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ (တည္း)။
အယက္ အကန္ခံလို႔ ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ။ ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာစု)
No comments:
Post a Comment